Endorfine is de centrale regulator die beloning, hechting, stressbestendigheid en impulsbeheersing mogelijk maakt. De werking van endorfine wordt bepaald door het aantal endorfine receptoren in de hersenen. In 2010 werd het eerste (humane) onderzoek gepubliceerd dat een direct verband legde tussen het aantal endorfine receptoren en de mate van (ont)hechting. Zo blijkt uit dit onderzoek dat mensen met borderline over beduidend minder endorfine receptoren beschikken in de hersengebieden die te maken hebben met hechting, veiligheid en geborgenheid R.
Volgens onderzoek werkt het langdurig en abnormaal stimuleren van het endorfine beloningssysteem onthechting in de hand. Zo blijkt dat pornoverslaving een nadelige invloed heeft op het erectiel functioneren binnen een relatie en de intimiteit en verbondenheid met de partner R. Beloning en het gevoel geliefd te zijn hebben dezelfde oorsprong. Beide emoties vinden hun oorsprong in de werking van het endorfine beloningssysteem. Gaat er iets mis met de verwerking van beloningen, neemt ook de kans op hechtingsproblemen toe.
grotere nood aan liefde, aandacht en/of bevestiging (bv. relationeel of beroepsmatig)
zich sneller gekwetst, afgewezen en tekort gedaan voelen (bv. verlatingsangst)
sneller over de grenzen van anderen of zichzelf gaan, in een poging om aandacht en liefde binnen te halen (bv. claimend, provocerend of promiscue gedrag, vreemdgaan, zelfvernedering)
de ander is de oorzaak van het minder ervaren van verbinding en liefde (bv. partner, ouders) meer moeite met het verwerken van conflicten of trauma’s en deze los te kunnen laten (bv. reactief of vermijdend gedrag, moeite met vergeving). Het vermijdend gedrag camoufleert de sterke nood aan verbinding en hechting (bv. wegduwen en trekken).
door de afgenomen werking van het endorfine beloningssysteem ontstaat het piek/dal aantrekkingspatroon in relaties. Men kan zich op korte termijn bovenmatig aangetrokken voelen tot iemand, terwijl deze aantrekking snel kan verminderen (bv. wisselende relaties, de partner gaat al snel vervelen). De beloningsproblematiek wordt gecompenseerd met seks (bv. porno, overmatig belang van seks, sm), claimend gedrag, troostvoeding (bv. emotioneel eten, eetstoornissen) of materiële compensaties (bv. koopwoede).
Is onthechting of onveilige hechting een exclusief gevolg van ouderlijke verwaarlozing? Als we de psychiatrie moeten geloven wel. Deze sector is van mening dat borderline en andere hechtingsproblemen worden veroorzaakt door een slechte of traumatische jeugd. Is dit de enige verklaring? Wat dan met de mensen met borderline die uit liefdevolle gezinnen komen.... Om dit na te gaan blokkeerde men de endorfine receptoren bij ratten, muizen en apen. Deze blokkade komt overeen met het beeld van een extreem laag aantal endorfine receptoren. Men kwam tot de volgende vaststellingen:
In 2009 publiceerde men een onderzoek dat deze hypothese bevestigde. Men onderzocht het hechtingsgedrag van mensen die drugs namen. Hieruit bleek dat de ernst van de onthechtingsproblematiek in verhouding staat tot de sterkte van de onnatuurlijke stimulatie. Mensen die ecstasy namen waren beduidend meer onthecht dan mensen die alleen cannabis gebruikten R. Drugs zijn een manier om de hechtingsproblematiek te overstijgen, men voelt zich even verbonden. Helaas blijken deze middelen het probleem op termijn alleen maar te verergeren.
Om dat na te gaan blokkeerden de onderzoekers de receptoren bij baby muizen. Direct nadien verloren ze hun interesse in de moeder. Maar zodra men de baby muizen melk-exorfinen gaf, zochten ze weer contact met hun moeder R. Exorfinen zijn zo te zien een even adequate methode als drugs om het tekort aan hechting te herstellen. Maar ook hier geldt dat ze het probleem op termijn alleen maar verergeren.
Uit onderzoek blijkt dat de mate dat iemand een tekort aan liefde ervaart, rechtstreeks in verband staat met het aantal endorfine receptoren. Mensen met een endorfine resistentie – ook al komen ze uit gezinnen met liefdevolle en aanwezige ouders – zullen zich sneller tekort voelen gedaan. Dit komt omdat ze minder endorfine kunnen activeren (het gevolg van desensitisatie). Dit gedrag reflecteert zich later in de kwaliteit en de veiligheid van de
partnerrelatie(s). Door de endorfine resistentie voelt men zich sneller verlaten en gekwetst, heeft men een grotere nood aan bevestiging en kunnen conflicten minder snel losgelaten of verwerkt worden.
Het antwoord is ja. De klinische praktijk laat duidelijk merken dat mensen die hun endorfine werking verbeteren door aanpassing van de voeding, zich anders voelen en gedragen, ook binnen een relatie. Voeding is een medicijn. Net zoals het gebruik van psycho-stimulerende geneesmiddelen heeft het elimineren van exorfinen een gunstige invloed op het psychisch functioneren. Meer bepaald op de werking van endorfine. Twee stoffen die een centrale rol spelen bij beloning, hechting, stressverwerking en impuls-beheersing. Het overgrote deel van de psychische problematiek heeft te maken met verstoringen in minimaal drie van deze laatste factoren.
Nederland Slank en de Metaboloog zijn gespecialiseerd in endorfine herstel plannen.
Wil je meer weten?
Vraag dan een gratis consult aan
overgenomen van: exendo.be