Nederland-Slank-Mar-21-2024-10-54-14-2347-AM

De nood aan bevestiging en liefde

Geschreven door: Liesbeth van Duijn
26 augustus 2018

hechtingsproblemen-150x150-150x150
De nood aan bevestiging en liefde.

De biologie van (ont)hechting

Endorfine is de centrale regulator die beloning, hechting, stressbestendigheid en impulsbeheersing mogelijk maakt. De werking van endorfine wordt bepaald door het aantal endorfine receptoren in de hersenen. In 2010 werd het eerste (humane) onderzoek gepubliceerd dat een direct verband legde tussen het aantal endorfine receptoren en de mate van (ont)hechting. Zo blijkt uit dit onderzoek dat mensen met borderline over beduidend minder endorfine receptoren beschikken in de hersengebieden die te maken hebben met hechting, veiligheid en geborgenheid R.

Onthechting heeft een biologische oorzaak.

Volgens onderzoek werkt het langdurig en abnormaal stimuleren van het endorfine beloningssysteem onthechting in de hand. Zo blijkt dat pornoverslaving een nadelige invloed heeft op het erectiel functioneren binnen een relatie en de intimiteit en verbondenheid met de partner R. Beloning en het gevoel geliefd te zijn hebben dezelfde oorsprong. Beide emoties vinden hun oorsprong in de werking van het endorfine beloningssysteem. Gaat er iets mis met de verwerking van beloningen, neemt ook de kans op hechtingsproblemen toe.

De kenmerken van een ongevoelig beloningsssyteem en hechtingsproblemen overlappen elkaar:

grotere nood aan liefde, aandacht en/of bevestiging (bv. relationeel of beroepsmatig)
zich sneller gekwetst, afgewezen en tekort gedaan voelen (bv. verlatingsangst)
sneller over de grenzen van anderen of zichzelf gaan, in een poging om aandacht en liefde binnen te halen (bv. claimend, provocerend of promiscue gedrag, vreemdgaan, zelfvernedering)
de ander is de oorzaak van het minder ervaren van verbinding en liefde (bv. partner, ouders) meer moeite met het verwerken van conflicten of trauma’s en deze los te kunnen laten (bv. reactief of vermijdend gedrag, moeite met vergeving). Het vermijdend gedrag camoufleert de sterke nood aan verbinding en hechting (bv. wegduwen en trekken).
door de afgenomen werking van het endorfine beloningssysteem ontstaat het piek/dal aantrekkingspatroon in relaties. Men kan zich op korte termijn bovenmatig aangetrokken voelen tot iemand, terwijl deze aantrekking snel kan verminderen (bv. wisselende relaties, de partner gaat al snel vervelen). De beloningsproblematiek wordt gecompenseerd met seks (bv. porno, overmatig belang van seks, sm), claimend gedrag, troostvoeding (bv. emotioneel eten, eetstoornissen) of materiële compensaties (bv. koopwoede).

Hoe snel kan onthechting ontstaan?

Is onthechting of onveilige hechting een exclusief gevolg van ouderlijke verwaarlozing? Als we de psychiatrie moeten geloven wel. Deze sector is van mening dat borderline en andere hechtingsproblemen worden veroorzaakt door een slechte of traumatische jeugd. Is dit de enige verklaring? Wat dan met de mensen met borderline die uit liefdevolle gezinnen komen.... Om dit na te gaan blokkeerde men de endorfine receptoren bij ratten, muizen en apen. Deze blokkade komt overeen met het beeld van een extreem laag aantal endorfine receptoren. Men kwam tot de volgende vaststellingen:

  1. Pasgeboren muisjes zijn blind, doof en hongerig. Worden de pups van de moeder weggenomen, zullen ze een hels kabaal maken. Pups waarvan de endorfine werking werd geblokkeerd, lieten zich zonder moeite van de moeder scheiden R, een gedrag dat men ook ziet bij mensen met kern­autisme
  2. Moeder apen hadden weinig interesse in het opvoeden van hun baby of kregen er alleen maar meer stress van R, een gedrag dat we ook zien bij moeders met postnatale depressie.
    3. Het verband tussen ADHD en hechtingsstoornissen is al meermaals aangetoond. De oorzaak is in feite dezelfde. ADHD wordt veroorzaakt door een endorfine probleem en onthechting door een vermindering van de oxytocine werking. 2-(3,4-dihydroxyfenyl)ethaanamine en oxytocine worden gereguleerd door endorfine. Wat zou nu het effect zijn van een massale dosering synthetische oxytocine op het brein van een baby? Volgens onderzoek verhoogt het de kans op ADHD. Zo is twee derde van de kinderen met ADHD op de wereld gezet met weeën­versnellers die gebruik maken van synthetische oxytocine R. Het piepjonge brein wordt blootgesteld aan een onnatuurlijke hoge dosering van oxytocine. Dit heeft – althans bij kinderen die hiervoor gevoelig zijn – een levenslange resistentie van endorfine en oxytocine tot gevolg R R1.
  3. Is er een verschil tussen de werking van endorfine in monogame en polygame relaties? Bij monogame relaties is een veel hogere vrijgave van endorfine en oxytocine dan bij polygame relaties R.

Is er een direct verband tussen het onnatuurlijk stimuleren van het beloningssysteem en hechting?

In 2009 publiceerde men een onderzoek dat deze hypothese bevestigde. Men onderzocht het hechtingsgedrag van mensen die drugs namen. Hieruit bleek dat de ernst van de onthechtingsproblematiek in verhouding staat tot de sterkte van de onnatuurlijke stimulatie. Mensen die ecstasy namen waren beduidend meer onthecht dan mensen die alleen cannabis gebruikten R. Drugs zijn een manier om de hechtingsproblematiek te overstijgen, men voelt zich even verbonden. Helaas blijken deze middelen het probleem op termijn alleen maar te verergeren.

Wat is de rol van voeding in het (ont)hechtingsproces?

Om dat na te gaan blokkeerden de onderzoekers de receptoren bij baby muizen. Direct nadien verloren ze hun interesse in de moeder. Maar zodra men de baby muizen melk­-exorfinen gaf, zochten ze weer contact met hun moeder R. Exorfinen zijn zo te zien een even adequate methode als drugs om het tekort aan hechting te herstellen. Maar ook hier geldt dat ze het probleem op termijn alleen maar verergeren.

De nood aan bevestiging en liefde.

Uit onderzoek blijkt dat de mate dat iemand een tekort aan liefde ervaart, rechtstreeks in verband staat met het aantal endorfine receptoren. Mensen met een endorfine resistentie – ook al komen ze uit gezinnen met liefdevolle en aanwezige ouders – zullen zich sneller tekort voelen gedaan. Dit komt omdat ze minder endorfine kunnen activeren (het gevolg van desensitisatie). Dit gedrag reflecteert zich later in de kwaliteit en de veiligheid van de

partnerrelatie(s). Door de endorfine resistentie voelt men zich sneller verlaten en gekwetst, heeft men een grotere nood aan bevestiging en kunnen conflicten minder snel losgelaten of verwerkt worden.

Kan men hechtingsproblemen op een neurobiologische manier aanpakken, zelfs met het veranderen van de voeding?

Het antwoord is ja. De klinische praktijk laat duidelijk merken dat mensen die hun endorfine werking verbeteren door aanpassing van de voeding, zich anders voelen en gedragen, ook binnen een relatie. Voeding is een medicijn. Net zoals het gebruik van psycho-stimulerende geneesmiddelen heeft het elimineren van exorfinen een gunstige invloed op het psychisch functioneren. Meer bepaald op de werking van endorfine. Twee stoffen die een centrale rol spelen bij beloning, hechting, stressverwerking en impuls-beheersing. Het overgrote deel van de psychische problematiek heeft te maken met verstoringen in minimaal drie van deze laatste factoren.

Nederland Slank en de Metaboloog zijn gespecialiseerd in endorfine herstel plannen.

Wil je meer weten?

Vraag dan een gratis consult aan

Ja, Ik Wil Ook Een Gratis Video Consult

overgenomen van: exendo.be

 

Liesbeth van Duijn

Geschreven door: Liesbeth van Duijn

Liesbeth van Duijn: Deskundige in Voeding, Orthomoleculaire Therapie, en Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) Epigenetican van ADHD en endorfine herstel Mijn naam is Liesbeth van Duijn, en ik ben opgeleid als diëtist aan de Haagsche Hogeschool. In mijn voortdurende zoektocht naar gezondheid en welzijn, heb ik me ook gespecialiseerd in Orthomoleculaire en Epigenetische therapie via Natura Foundation, evenals in BrainQ en NLP Master Practitioner bij niemand minder dan Richard Bandler zelf. Wat mij onderscheidt, is mijn persoonlijke ervaring met gewichtsproblemen en ongezonde eetgewoonten. Ik begrijp de uitdagingen en obstakels die mensen kunnen tegenkomen bij het streven naar een gezonder leven, omdat ik deze zelf heb overwonnen. Mijn focus ligt op de hormoonhuishouding en het beheer van neurotransmitters, die van cruciaal belang zijn voor succesvol gewichtsverlies en het bereiken van een optimale gezondheid. Als expert op het gebied van voeding en gezondheid, ben ik vastbesloten om mijn kennis en ervaring te delen om anderen te helpen hun doelen te bereiken en hun welzijn te verbeteren. Ik geloof sterk in de kracht van een holistische benadering van gezondheid, waarbij voeding, mentale gezondheid en levensstijl allemaal met elkaar verbonden zijn. Mijn passie is om mensen te begeleiden en te inspireren op hun reis naar een gezonder en gelukkiger leven. Laten we samenwerken aan jouw welzijn en de beste versie van jezelf worden. Neem gerust contact met me op voor deskundig advies en begeleiding op maat. Met vriendelijke groet, Liesbeth van Duijn