“Mijn vader was banketbakker en vanaf mijn 2e begon ik zijn zaak leeg te eten. Volgens de dokter zou het vanzelf weer overgaan, maar dat gebeurde niet. Op mijn 13e woog ik 73 kilo, en ontwikkelde ik een eetstoornis, omdat ik toch probeerde mijn gewicht in de hand te houden.
Door Hanny Roskamp
Liesbeth van Duijn (60) eindelijk geen last van lupus en eetstoornis meer
“Mijn vader was banketbakker en vanaf mijn 2e begon ik zijn zaak leeg te eten. Volgens de dokter zou het vanzelf weer overgaan, maar dat gebeurde niet. Op mijn 13e woog ik 73 kilo, en ontwikkelde ik een eetstoornis, omdat ik toch probeerde mijn gewicht in de hand te houden. Pas op mijn 48e ontdekte een arts voor hormoon- en stofwisselingsziekten dat ik lupus heb, wat je bij mij niet aan de buitenkant zag. Ik was wel moe en had veel last van mijn schildklier, gewrichten en de overgang. Die lupus zorgde voor mijn vreetbuien omdat het immuunsysteem zo veel energie vroeg.
Een paar jaar later ben ik een programma gaan volgen uit Duitsland, waarbij patroonherkenning in je bloed aangeeft wat je mag eten. Het is een driedaagse menucyclus die erop gericht is de stress voor het lichaam, uit voeding te verminderen. Bij mij zorgen suiker, het melkeiwit caseïne en tarwe o.a. voor klachten. Bij andere mensen kunnen het andere producten zijn. Ik ben sindsdien afgevallen en ik slik geen medicijnen meer. Ook voel ik me mentaal veel beter, wat misschien wel het belangrijkste is. Ik mag nu wat soepeler omgaan met het dieet, maar als ik teveel sjoemel, merk ik dat binnen drie dagen aan mijn stemming. Inmiddels heb ik een bedrijf opgericht, waarbij ik mensen met deze methode help om af te vallen en gezond te worden.”